Reprezentacja Polski - kadra,mecze,opinie

Skład kadry Polski mężczyzn na sezon 2019:

Bartosz Bednorz – Azimut Modena (Włochy), przyjmujący
Mateusz Bieniek – ZAKSA SA Kędzierzyn-Koźle, środkowy
Bartłomiej Bołądź – VfB Friedrichshafen (Niemcy), atakujący
Fabian Drzyzga – Lokomotiw Nowosybirsk (Rosja), rozgrywający
Bartosz Filipiak – Łuczniczka Bydgoszcz, atakujący
Jan Firlej – Lindemans Aals (Belgia), rozgrywający
Tomasz Fornal – WKS Cerrad Czarni Radom SA, przyjmujący
Jędrzej Gruszczyński – Cuprum Lubin SA, libero
Paweł Halaba – Hypo Tirol Alpenvolleys Haching (Niemcy), przyjmujący
Norbert Huber – WKS Cerrad Czarni Radom SA, środkowy
Marcin Janusz – Trefl Gdańsk SA, rozgrywający
Łukasz Kaczmarek – ZAKSA SA Kędzierzyn-Koźle, atakujący
Karol Kłos – KPS PGE Skra Bełchatów SA, środkowy
Jakub Kochanowski – KPS PGE Skra Bełchatów SA, środkowy
Marcin Komenda – GKS GieKsa Katowice SA, rozgrywający
Dawid Konarski – KS Jastrzębski Węgiel SA Jastrzębie-Zdrój, atakujący
Michał Kubiak – Panasonic Panthers Hirakata (Japonia), przyjmujący
Bartosz Kurek – ONICO Warszawa, atakujący
Bartosz Kwolek – ONICO Warszawa, przyjmujący
Wilfredo Venero Leon – Sir Safety Perugia (Włochy), przyjmujący
Grzegorz Łomacz – KPS PGE Skra Bełchatów SA, rozgrywający
Piotr Łukasik – ONICO Warszawa, przyjmujący
Maciej Muzaj – ONICO Warszawa, atakujący
Piotr Nowakowski – Trefl Gdańsk SA, środkowy
Jakub Popiwczak – KS Jastrzębski Węgiel SA Jastrzębie-Zdrój, libero
Damian Schulz – Asseco Resovia SA Rzeszów, atakujący
Michał Szalacha – Łuczniczka Bydgoszcz SA, środkowy
Artur Szalpuk – KPS PGE Skra Bełchatów SA, przyjmujący
Aleksander Śliwka – ZAKSA SA Kędzierzyn-Koźle, przyjmujący
Damian Wojtaszek – ONICO Warszawa, libero
Andrzej Wrona – ONICO Warszawa, środkowy
Paweł Zatorski – ZAKSA SA Kędzierzyn-Koźle, libero

Po 4. miejscu polskich siatkarek na Mistrzostwach Europy, do gry przystąpili Panowie - Mistrzowie Świata. Turniej rozgrywany był w dniach 12 - 29 września 2019.
Gospodarzami zawodów były: Belgia, Holandia, Słowenia i Francja. Polacy trafili do grupy D, w której zmierzyli się kolejno z: Estonią, Holandią, Czechami, Czarnogórą i Ukrainą. Biało-czerwoni przeszli fazę grupową jak burza, tracąc na przestrzeni pięciu spotkań - jedynie seta z Estonią. Do fazy pucharowej więc, przystąpili z 1-szego miejsca w grupie, co oznaczało, że zmierzymy się z 4-tą ekipą grupy B - Hiszpanią. Polacy kontynuując świetną passę - bezproblemowo awansowali do ćwierćfinału, odprawiając Hiszpanów 3:0. W ćwierćfinale poprzeczka zawieszona została już jednak wyżej, gdyż rywalem Polaków byli Niemcy - wówczas aktualni vice-mistrzowie Europy. Kolejne świetne zawody i pewna wygrana znów bez straty seta. Jak wiadomo - w każdym turnieju, nawet najlepszym zespołom na świecie, zdarza się 1 słabszy mecz. Powody mogą być różne. Choćby zmiana klimatyczna, która przy wielu meczach, które siatkarze mają w nogach, może być bardziej odczuwalna. Niestety kryzys ten dopadł polskich siatkarzy w półfinale ze Słowenią. Dotychczas wszystkie mecze Polacy rozgrywali w Holandii, tym razem przyszło grać przy kilkunastotysięcznej publiczności w Lublanie. Polacy mimo ewidentnie słabszej dyspozycji fizycznej w tym spotkaniu, mieli wiele szans, aby ten mecz wygrać. Niestety, tym razem się nie udało. Polacy przegrali 1:3 i oznaczało to, że zagrają w tzw. "finale pocieszenia" o brąz.
Z drugiej strony można zawsze spojrzeć na to inaczej. Mianowicie, czasem taki "zimny prysznic" jest potrzebny, aby wyciągnąć wnioski na przyszłość i by w imprezie docelowej czterolecia - IO w Tokio, taka historia się nie powtórzyła.
Polscy siatkarze swoją dominację na Mistrzostwach Świata potwierdzili w zeszłym roku, broniąc tytułu z 2014 roku, co było w tamtym momencie małą niespodzianką, gdyż zespół był w przebudowie. Jednak w przeciwieństwie do innych sportów zespołowych w naszym kraju - siatkówka ma perspektywy na przyszłość. Sukcesy Reprezentacji na arenach międzynarodowych, mają przełożenie na popularność dyscypliny w naszym kraju, a co za tym idzie, sporo młodych, zdolnych siatkarzy pojawia się na horyzoncie. Innymi słowy - jest w czym wybierać, a to z pewnością cieszy i daje ciekawe perspektywy na przyszłość.
Wracając do tematu Mistrzostw Europy, Polacy o brąz zmierzyli się z trójkolorowymi w Paryżu i co najważniejsze, potrafili się pozbierać po porażce ze Słowenią i zagrać w pełni zmobilizowani, nie dając ponownie szans rywalom na tym turnieju. Wygrana 3:0, oznaczała, że biało-czerwoni nie wrócą do ojczyzny z pustymi rękami.

W finałowym staciu, Serbowie pokonali 3:1 Słowenię i to podopieczni Slobodana Kovaca, zostali nowymi Mistrzami Europy. MVP turnieju został wybrany - Uroś Kovacević.

Już jutro zaś czyli zaledwie 2 dni po finale ME (!), startuje Puchar Świata, który zgodnie z tradycją, rozgrywany jest na rok przed Igrzyskami Olimpijskimi i jak zwykle miejscem tego turnieju jest Japonia. Kluczową zmianą jednak jest fakt, iż w przeciwieństwie do poprzednich edycji - dwie pierwsze lokaty w tabeli końcowej nie dają przepustki do gry na IO. Na szczęście Polacy nie muszą się już martwić o ten aspekt, gdyż awans na Igrzyska zapewnili sobie triumfując w turnieju kwalifikacyjnym w sierpniu br.
Wówczas w pokonanym polu zostawili: Tunezję, Francję oraz Słowenię. Puchar Świata to doskonała okazja, aby ogrywać w meczach reprezentacyjnych graczy, którzy pukają do drzwi pierwszego składu, a takich w naszej reprezentacji nie brakuje. Bardzo budującą i ważną informacją jest fakt, iż na Pucharze Świata zagra Bartosz Kurek - czyli MVP ostatnich Mistrzostw Świata. Bohater meczu półfinałowego jak i samego finału, zmagał się w ostatnich miesiącach z poważnym urazem pleców, przez co nie zagrał m.in. na Mistrzostwach Europy. Miejmy nadzieję, że nasza armata nr1 dojdzie do pełni zdrowia i dyspozycji, gdyż tak ten bez wątpienia - 1 z najlepszych atakujących świata, jest nam bardzo potrzebny.

Tak naprawdę cel w tym roku był tylko jeden tj. kwalifikacje olimpijskie. Pod tym kątem większość reprezentacji się przygotowywała.
Polska siatkówka ma perspektywy na przyszłość w odróżnieniu od innych sportów np. piłki czy koszykówki, bo ma ogromne tradycje i jedną z najsilniejszych lig w Europie (a co za tym idzie na świecie). Nic nie bierze się z niczego. To są lata ciężkiej pracy. Większość niedzielnych kibiców widzi tylko obecne sukcesy, a to z niczego się nie wzięło. Nasi juniorzy (w różnych kategoriach) od zawsze byli w czołówce. To jest cały system szkolenia, nakłady, lata przepracowane przez tych juniorów, żeby przedrzeć się do seniorów. To się zaczyna od niższych lig, gdzie seniorzy przekazują niezbędne rzemiosło siatkarskie juniorom. To jest profesjonalne szkolenie młodzieży.
Sięgam pamięcią, ale nie przypominam sobie czasu w którym nasza liga co najmniej nie była zaliczana do średniaków. Zawsze ta nasza klubowa siatkówka gdzieś tam była obecna w Europie i nasze kluby walczyły z większym czy mniejszym powodzeniem w Lidze Mistrzów. Także nasi juniorzy mają gdzie się ogrywać, podpatrywać starszych kolegów. O piłce nie będę się wypowiadał, bo mało wiem, zresztą widać po poziomie ekstraklasy, jak to u nas wygląda. W piłce, szkolenie młodzieży to ,,prowizorka”.
Co do samych mistrzostw to wyniki z tej imprezy traktować trzeba z przymrużeniem oka (wiele czynników na to się złożyło). Mistrzom Europy Serbom nie zazdroszczę, bo przed nimi sądzę, że jeszcze trudniejsze zadanie, niż zdobycie tego mistrzostwa, a mianowicie turniej kontynentalny w którym o jeden bilet do Tokio powalczą wspólnie z Niemcami, Słowenią, Francją, Belgią, Bułgarią, Holandią oraz Czechami.
Słoweńcom trzeba pogratulować sukcesu, bo sprawili niespodziankę. Natomiast Słoweńcy mają świetnych siatkarzy, którzy grają albo grali we włoskiej lidze, często stanowiąc o sile tych drużyn, więc nie można tego rozpatrywać w kategoriach ogromnej sensacji.

Nie branie Słoweńców pod uwagę w kontekście walki o czołowe lokaty na Mistrzostwach Europy byłoby delikatnie mówiąc niepoważne. Każdy kto ma jakiekolwiek pojęcie o składach reprezentacji występujących na tym turnieju, doskonale zdaje sobie sprawę, że Słowenia to nie tylko Tine Urnaut czy Klemen Cebulj. Długi, wyrównany skład, więc o sensacji w półfinale nie można mówić. Co najwyżej o niespodziance. To, że w siatkówce świętujemy sukcesy nie od roku czy dwóch tego raczej też nie trzeba nikomu tłumaczyć. Jesteśmy wzorem do naśladowania jeżeli chodzi o tę dyscyplinę, zaczynając od szkolenia, kończąc na organizacji wielkich imprez, o czym świadczą opinie CEV oraz FIVB, a przede wszystkim samych zawodników czy trenerów uczestniczących w MŚ czy ME organizowanych w Polsce.
Sam Laurent Tillie wypowiedział się publicznie, iż dla niego każda wielka impreza siatkarska mogłaby być rozgrywana w Polsce, gdyż jesteśmy wzorem dla siatkarskiego świata.

Wspominani przez @tomekt4 młodzieżowcy - kończyli swoją "przygodę" z turniejami mistrzowskimi na szczeblu juniorskim będąc niepokonani, co jest niesamowitym wynikiem. (Złoto na MŚ U-21 w 2017 roku). Z tamtej ekipy grali już w pierwszej Reprezentacji m.in. Jakub Kochanowski, Bartosz Kwolek czy Norbert Huber. Jeżeli już dyskutujemy o polskiej siatkówce reprezentacyjnej, mecz, który zapadł mi szczególnie w pamięci to pojedynek z Rosją na MŚ w Japonii (2006 rok). Pamiętam, że było to rano polskiego czasu, na przełomie listopada i grudnia, a ja urządziłem sobie wagary w liceum, aby ten mecz obejrzeć Było warto, kto oglądał ten wie o czym mówię. Wtedy właśnie narodziła się wielka Reprezentacja, która po latach posuchy zdobyła srebrny medal na Mistrzostwach Świata.

Polscy siatkarze z bilansem 9:2 zakończyli zmagania w Pucharze Świata, zajmując ostatecznie 2. miejsce. Najlepszym przyjmującym turnieju, wybrany został Wilfredo Leon. Zajęcie drugiego miejsca, dało Polakom 80 pkt. do rankingu FIVB, co nie jest bez znaczenia w kontekście rozstawienia na Igrzyskach Olimpijskich, gdyż punkty te, pozwoliły biało-czerwonym awansować w tymże rankingu - z czwartego na trzecie miejsce. Na pierwszym miejscu umocnili się Brazylijczycy, którzy zakończyli rozgrywki Pucharu Świata - bez porażki. Była to ostatnia impreza w sezonie reprezentacyjnym w tym roku. Można śmiało stwierdzić, że był to udany rok, kiedy to przede wszystkim, Polacy zapewnili sobie awans na IO w Tokio. Po drugie, zdobyli brązowy medal Mistrzostw Europy, brązowy medal Ligi Narodów, a także srebrny wspominanego Pucharu Świata. Innymi słowy, z każdego turnieju przywozili medale, co jest bardzo dobrym prognostykiem przez najważniejszą imprezą czterolecia, która w sierpniu przyszłego roku, odbędzie się w kraju kwitnącej wiśni. Vital Heynen podczas sezonu reprezentacyjnego, przetestował największą liczbę zawodników ze wszystkich krajów, które rywalizowały w Lidze Narodów, Mistrzostwach Europy czy też Pucharze Świata. Przetestował najwięcej graczy, gdyż nasza kadra ma największe zaplecze. Jest w kim wybierać, więc "12stkę" na Igrzyska będzie trudno wyselekcjonować. Jednakże "kłopoty" bogactwa" to akurat takie, które chciałby mieć każdy szkoleniowiec na świecie